Solo dining: leuk of eng?

Alleen uit eten? Wie durft dat? Nou, ik! Tom, stagiaire van Eindhovens Rondje, ging op onderzoek uit waarom er zo'n stigma heerst op solo dining (alleen uit eten gaan). Want zeg eens eerlijk, zo raar is het toch eigenlijk helemaal niet?

Ik ben een week in m’n eentje naar Lissabon geweest. Kan en mag gewoon bij Eindhovens Rondje, hoe leuk is dat?! Met ‘alleen’ bedoel ik ook echt me, myself and I. En hoe spannend vond ik dat? Kei spannend! Doodeng zelfs op sommige momenten. Want hoe wat waar? Ga ik mezelf eenzaam voelen? Spanning overheerste, maar did it! En hier lees je er meer over.

Toen ik bij mezelf naging waarom ik dit zo’n issue vond kwamen er 2 gedachtes naar boven. Ten eerste wat gaan mensen denken als ik alleen zit #loner. En ten tweede wat ga ik tijdens het eten doen als ik niemand heb om tegen te praten? Kwestie van doen, niet nadenken gaan met de banaan (en rugzak) en deze challenge ownen. Dus ik zocht een leuk restaurantje via Tripadvisor en trok mijn daredevil skoentjes aan . In alle eerlijkheid werd ik kneiter onzeker bij aankomst en ben eerst 3 keer als een spion langs het restaurant gesjokt.

WALK OF SHAME

Met 2 borrels achter mijn kiezen en Kara (owner Eindhovens Rondje) op Whatsapp voor mentale steun trotseerde ik de ‘walk of shame’ Ik vroeg om een tafeltje voor 1 persoon, bestelde een voor- en hoofdgerecht en settelde zo goed en kwaad als kon. Semi nonchy alsof ik completely zen was ;-) De door mezelf opgelegde regel ‘don’t grab your phone’ was killing. Ik wilde het moment zo puur mogelijk ervaren en me niet uit onzekerheid verstoppen achter een smartphone. Die heeft me de weg gewezen naar het restaurant en dat was voor nu even genoeg. Zitten, alleen en ongemakkelijk voelen, mensen observeren, eten, drinken, ervaren… Dát was mijn missie! Hopsakeeee nie mauwen nie.

LET'S FOOD!

Het belachelijk lekkere voorgerecht werd geserveerd en plots was ik op mijn gemak. Niet alleen omdat er eten voor mij de trotse reiziger stond, ook omdat ik me ervan bewust werd dat ik inmiddels 'cool' was, ik chitchatten nonchy met een paar Fransosen die maar wat graag de pasta pesto wilde aanbevelen en vroegen wat ik alleen aan het doen was (There it is #judgement numero uno). Of was het geen oordeel maar enkel interesse? Het tweede zo bleek later in het gesprek.

Anyway food… Het voorgerecht, welke ze in Eindhovens gerust op de kaart mogen zetten smikkelde ik met snelheid op. Ik voelde me voldaan, trots en op mijn gemak! Het viel me op dat er verder weinig mensen zich om mij bekommerden, het boeit andere simpelweg niet! Iedereen is met zichzelf bezig. Je mag er op vertrouwen dat medewerkers van een restaurant haarfijn aanvoelen of een gast zit te wachten op een leuk gesprek of met rust gelaten wil worden. Met een telefoon in je hand en/of een laptop voor je neus straal je het tweede uit. Ik hield me braaf aan mijn sanctie en creëerde zelf de ruimte er wel voor open te staan. Tips over Lissabon vlogen me om de oren! Dus maandag first thing op de wekelijkse overleg agenda; Zullen we een Lissabons Rondje starten? Ik heb mezelf al als vrijwilliger genoteerd ;-)

GEWOON DOEN!

Mijn les? Verleg grenzen, ga op ontdekking, daag jezelf uit. Maak je niet druk om andere en geniet van kleine dingen. Ik heb ontzettend veel inspiratie opgedaan, genoten, gelachen, gegeten en geleerd. Ik kan weer lekker content knallen en ons team bij Eindhovens Rondje inspireren met de (food) trends die ik in het oh zo prachtige en gastvrije Lissabon heb gespot.

Of ik vaker alleen ga eten?!

Hell yeah! Misschien wel in Eindhoven. En dan rest mij direct de vraag, waar eet jij op je gemak (alleen) in Eindhoven? 

Ik heb al een paar zaakjes in een leuk lijstje gezet. Klik hier voor inspiratie!